Shirts prezentuje

Wstyd trochę przyznać, ale nigdy nie ukończyłam sagi o Wiedźminie. Pierwszy tom opowiadań przeczytałam kilka lat temu, lecz niestety (albo i nie) nic już z niego nie pamiętałam. 

Ciężko mi jest oceniać zbiór opowiadań w momencie, gdy nie znam reszty książek i na dobrą sprawę nie wiele wiem o przedstawianym świecie. Przy późniejszych tomach, zapewne, będę odwoływała się do poprzednich, co bardzo ułatwi mi ocenę.

To co podobało mi się w samej konstrukcji tego tomu to połączone wątki opowiadań poprzez naprawdę króciutkie teksty pod nazwami "Głos rozsądku cz.x". Sprawiło to, że mimo iż opowiadania przedstawiają różne fragmenty historii wiedźmina wszystkie razem trzymają się kupy jak w powieści.

Opowiadania same w sobie, jak dla mnie, są dosyć dramatyczne, w komicznym tego słowa ujęciu. A już przede wszystkim ich zakończenia. Nie wiem czy taki miał być zamiar autora. Myślę, że odbiór tego tekstu może się drastycznie różnić z wiekiem czytelnika. Jako nastolatka pewnie byłabym zachwycona tak cudownymi, dramatycznymi zakończeniami. W tym momencie mogę docenić intencje autora, lecz jednocześnie trochę mnie bawią.

Koniecznie muszę pochwalić postacie, które stworzył pan Sapkowski. Lubię, gdy bohaterowie nie są jednolicie dobre, bądź złe, gdy mają konflikty moralne, bądź po prostu im coś nie wyszło przez własną głupotę albo przez targające nimi emocje. Aczkolwiek podczas czytania zaczęłam się obawiać, że pan Sapkowski może wpaść w pewien schemat, gdzie większość jego bohaterów będzie sarkastycznych i z jednakowym poczuciem humoru. Lecz o tym dowiem się w następnych tomach.